Szpital MSWiA Glucholazy

by Dariusz Kraśnicki
(Wrocław Żernicka)

Wcześniej w Głuchołazach byłem przelotnie tylko raz w życiu. Po raz drugi los zetknął mnie z tym
miastem w zupełnie niespodziewanych dla mnie okolicznościach. Po leczeniu szpitalnym mojej choroby serca zaproponowano mi kontynuację w postaci leczenia sanatoryjnego.

---

Głuchołazy były do zaoferowania prawie od ręki, co miało spory wpływ na moją decyzję o wyjeździe do tej miejscowości.

Jedyne dostępne miejsce w najbliższym terminie, to był Szpital MSWiA w Głuchołazach.Zdecydowałem się bez większego wahania, chociaż nie było mi to na rękę, jeżeli chodzi o prowadzenie mojego biznesu.

Tak czy owak, podczas miesiąca czasu, który mnie dzielił od wyjazdu, zdołałem jakoś porozdzielać obowiązki w Firmie i 26 kwietnia wyjechałem z Wrocławia na "wywczasy".

Sam szpital MSWiA sprawił nawet sympatyczne wrażenie i w miarę szybko zostałem przyjęty w stan chorych. Postanowiłem wziąć cały cykl leczniczy, tak aby zmienić swój styl życia na bardziej prozdrowotny. Z pewnością schudnięciu sprzyja stawka żywienia za jedną dobę czyli 4,65 na pacjenta. W moim przypadku jest ona dobrodziejstwem, bo otyłość była główną przyczyną mojego zawału serca.

---

Dzień w szpitalu jest do bólu standardowy. Zaczynam od zażycia leków, następnie są trzy cykle treningowe ćwiczeń, a po południu trochę czasu wolnego. Jak wspomniałem, nawet te skromne posiłki ograniczyłem do minimum, aby zrzucić trochę na wadze.

Pora tych posiłków wydaje mi się być najważniejszą w porządku dnia dla większości chorych. Jeszcze nigdy nie widziałem aż tak zdyscyplinowanego tłumu ludzi, już parę minut przed wyznaczoną godziną stojącą karnie przed stołówką. Ma to zdecydowaną zaletę, po po kwadransie wszyscy razem wychodzą, a przychodząc na posiłek po 20 minutach cała stołówka praktycznie jest pusta.

---

Można wtedy spokojnie skonsumować stawkę dzienną NFZ siedząc samemu przy stoliku. Personel stołówki jest bardzo miły, nawet uzupełnił mi porcję, jak ktoś przez przypadek zjadł wcześniej moją wędlinę ze śniadania.

Drugim ciekawym miejscem w tym Szpitalu jest sklepik. Pacjenci, często pomimo konieczności
redukcji wagi ciała, z chęcią wydają pieniążki na różne wiktuały. Można również kupić codzienną prasę (Nowa Trybuna Opolska)oraz wypić poranną kawę. Staram się kupować jedzenie tylko wtedy, kiedy opuszczę jakiś posiłek. W sumie dla mnie najzdrowsze jest to, co zostanie na talerzu.

---

O ile na początku byłem nieco sceptyczny do dość długiego pobytu w tej Placówce, powoli zaczynam
zmieniać zdanie. Większość mojego pobytu będzie podczas długiego majowego weekendu, skromne
posiłki oraz długie spacery po Głuchołazach mogą mi tylko wyjść na zdrowie. Personel jest naprawdę
miły, czas nawet jakoś leci, a okolica jest prześliczna. Doskonała okazja do jej poznania,
przy okazji podreperowania swojego zdrowia.

---

Jakimś cudem dostałem nawet jednoosobowy pokój. Oczywiście telewizja /której oglądam mało/ płatna
jak również symboliczna opłata za parking. Tak szczerze mówiąc chętnie zapłaciłbym za dostęp
do internetu, ale chyba nie jest to możliwe. Pozytywnym aspektem tej sytuacji są codzienne
wycieczki do miasteczka Zlate Hory po czeskiej stronie, gdzie z płatnym internetem nie ma problemów.

Być może kiedyś, ktoś w szpitalu wpadnie na ten pomysł. Na razie patrząc na średnią wieku pacjentów,nie wydaje mi się to zbyt realne. Szkoda, że mój pierwszy zawał serca miałem tak wcześnie. Gdyby właściciele sklepiku mieli również kawiarenkę internetową, to pewnie bym siedział tam nieco dłużej na kawie.

---

Na sam koniec zapraszam wszystkich pensjonariuszy tego szpitala do komentarzy Mam nadzieję, że podobnie jak Ja byli zadowoleni ze swojego pobytu,a ich stan zdrowia uległ zdecydowanej poprawie.

---

P.S.1
Wykorzystaj pobyt w szpitalu (jak pozwala Ci stan zdrowia) na zwiedzenie prześlicznej okolicy, zarówno po czeskiej jak i polskiej stronie. Atrakcji turystycznych jest sporo, a jak nie żal Ci paru złotych na parking, to twoje autko jest zupełnie bezpieczne pod osłoną szpitalnych ochroniarzy.

P.S.2
Odwiedziłem jeszcze to sympatyczne miasteczko kilka razy. Niestety zaniedbałem trochę dietę i w 3 lata od pobytu w szpitalu MSWiA przytyłem około 5 kilogramów.